ΑΝΤΩΝΗΣ ΓΑΒΡΙΗΛ ΠΑΠΑ
ΛΑΪΚΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ
Απο το βιβλίο "Στων Μύθων μας τ ' αχνάρκα"
Το πράμα που γεννά ψοφά
Πάει ο Ασκλανίχοτζιας εις την γειτόνισσαν του
τζιαι ζητά έναν καζάνιν για να κάμει την δουλειάν του.
Δια του το μα ξήχασεν πίσω να της το πάρει
τζιαι τότες η γειτόνισσα πάει χωρίς χαπάρι
τζιαι πιάνει το καζάνιν της τζι’ έναν μιτσίν δικόν του
τζι’ ο χότζιας άμα το’ μαθεν λυσσιά που το κακόν του.
Πάει ευτύς τζιαι βρίσκει την ζητά να του το δώσει
τζιαι τότες τζι’ είνη απαντά με πονηρκάν καμπόση
εν θα σου το δώσω πίσω εν μωρόν του καζανιού μου
θέλω το για να το δώσω δώρον ύστερα του γιού μου.
Δίχως να της πει κουβέντα φεύκ’ ο χότζιας σκεφτικός
Τζι’ έπεσεν που τον θυμόν του μεσ’ τα ρούχα νηστικός.
Ξαναπηαίνει το πρωίν τζιαι πιάνει το καζάνι
τζιαι λαλεί της μεν φοάσαι θα το φέρω μάνι μάνι.
Περνούν οι μέρες τζι’ εν πάει ο χότζιας να το πάρει
τζι’ άμα το ζητά λαλεί της. Έχω άσσιημον χαπάρι.
Εψόφησεν γειτόνισσα τζι’ είμαι μαραζωμένος
μα’ ν τζιαι μπορώ να σου κάμω τίποτες ο καημένος.
Μα πε μου περιπαίζεις με; ψοφά τζιαι το καζάνι
τζιαι τότες τζιείνος γελαστός λαλεί της μάνι- μάνι.
Έκαμεν τα ο πλάστης μας, όμορφα τζιαι σοφά
γι’ αυτόν άκου γειτόνισσα: Ότι γεννά, ψοφά
( Αμαν να κάμνεις πονηρκιές τους άλλους να γελάσεις
έναν να εσιεις μεσ’ τον νούν πο’ ν πρέπει να ξηχάσεις
ότι με τον ίδιον τρόπον σίουρα θα πιορωθείς
γι’ αυτόν να μεν σαλαβατάς, ούτε τζιαι ν’ αγχωθείς)
Αντώνης ΓαβριήλΠαπά
Κίτι-Λάρνακα
Η ιστορία του κουμπάρου με το ψάριν
Είπεν του ο κουμπάρος του να παν έσσω να φάσιν
τζιαι τζιείνος πάει βουρητός χωρίς τζιαιρόν να χάσει.
Πασ’ το τραπέζιν είχασιν κουτσιά βραστά τζιαι ψάριν
τζι’ εχούμιζεν του τα κουτσιά τζιαι λάλεν με καμάριν.
Εν φρέσκα τζιαι υγιεινά κουμπάρε τα κουτσιά μου.
τρώω τζι’ απολαμβάνω τα τζι’ εγιώ τζιαι τα παιθκιά μου.
Μα ο κουμπάρος άρκεψεν τζι’ έτρωεν μόνον ψάριν
τζι’ εν εσκέφτηκεν να κάμει του κουμπάρου του την χάριν
τζι΄εν έντζιησεν πασ’ τα κουτσιά ούτε μπουτσιάν να φάει
τζιαι ο κουμπάρος πιον λαλεί. Η αντροπή ας πάει
τζιαι γυρίζει τζιαι λαλεί του τα κουτσιά να δοτζιημάσει
τζιαι τότες ο κουμπάρος του χωρίς τζιαιρόν να χάσει
γυρίζει τζιαι του απαντά με γέλιον τζιαι με χάριν.
Εν με πειράζει εν καλόν κουμπάρε τζιαι το ψάριν.
(Ο μύθος θέλει να μας πει γι’ ανθρώπους πού γυρεύκουν
φίλους κουμπάρους συγγενείς με τρόπον να δουλεύκουν
τζιαί πράματα που τους λαλούν τζιαί τα κατανοούσιν
αμα δούν τζι΄εν τους συμφέρουν κάμνουσιν πως εν τ’ ακούσιν.)
Αντώνης ΓαβριήλΠαπά
Κίτι-Λάρνακα
Ποιήματα από το βιβλίο "Σημάθκια των τζιαιρών"
ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ Η ΜΑΝΑ ΣΗΜΕΡΑ
Γιορτάζει η μάνα σήμερα κοντά της συνακτήτε
τζιαίμιάν κουβένταν όμορφην μ’ αγάπην να της πείτε.
Οτ’έσιετε ξηχάστε το τζιαί δίπλα της βουράτε
δείξετε με τον τρόπο σας πόσον την αγαπάτε.
Νά ‘ρτετε ούλλοι σας κοντά τζιαί να της ευχηθήτε
χρόνια πολλά μανούλλα μας τζιαί όμορφα να ζιείτε.
Σύντομα να εκπληρωθούν όσα επιθυμείτε
τζι’αγγόνια τζιαί δισέγγονα να αντέξετε να δείτε.
Τζι’όσ’ είσαστεν στην ξενηθκιάν τ’ακουστικό σηκώστε
τζι’ας εν που το τηλέφωνον χαρά στη μάνα δώστε.
Λόος γλυτζιής πον ν’ακουστεί που το παιδί στην μάνα
αξίζει εκατό φορές τζιαί τ’ουρανού το μάννα.
Αισθάνεται περήφανη σαν δεί τζιαί την στηρίζουν
τζιαί τα παιθκιά της νοιώθει το πως την υπολογίζουν.
Τζι’η μάνα τίποτ’έθελει άλλλον που το παιδίν της
μα να το νοιώθει δίπλα της στήριγμα στη ζωήν της.
Γιατί η μάνα στη ζωήν ότι τζιάν πείς αξίζει
τζι’όποιος τη μάναν εν τιμά τζι’έν την υποστηρίζει
σαν το σιυλλίν τ’αδέσποτο πρέπει του να γυρίζει.
Τη μάναν που τον έφερε στη γήν αν δεν τιμήσει
κάλλιον να φκή πασ’τα βουνά σαν ασκητής να ζήσει.
Αντώνης ΓαβριήλΠαπά
Κίτι-Λάρνακα
ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ
Μιάν νύκταν πάνω στα ψηλά εσιάστηκα μια λάμψη
που ήταν τόσο δυνατή τζι’είπα πως θα μας κάψει.
Τζι’όμως τη στράταν έπιασα πέρκιμον της κοντέψω
τζιαί που το φώς της αν μπορώ λλίον τζι’εγιώ να κλέψω.
Έν ήταν πυροτέχνημα για φωτεινόν παιχνίδι
μα’ταν το φώς της ποίησης πον’της ζωής στολίδι.
Σε μιάν κολώναν κάμποσα ονόματα γραμμένα
άλλα μεγάλα άλλα μιτσιά μα ούλλα φωτισμένα.
Ονόματα των ποιητών τζιείνων που την εκτίσαν
τζι’αθάνατην την ποίησην στον τόπο μας αφήσαν.
Το κάθε έναν έλαμπεν με τον δικόν του τρόπον
τζι’ούλλα μαζίν εφώτιζαν τον δύσμοιρο μας τόπον.
Στην πιό ψηλήν της την κορφήν σε δάφνινα στεφάνια
τζιείνα πο’ λάμπαν πιό πολλά τζιαί φέγγαν στα ουράνια.
Τ’αείμνηστου Λιπέρτη μας τζιαί του Μιχαηλίδη
τζι’έναν που τους νεώττερους του Παύλου του Λιασίδη.
Ούλλοι τους τούτοι ποιητές πάντα θα ξεχωρίζουν
γιατί με τζιείνα πο’γραψαν την Κύπρο μας στολίζουν.
Πέμπουν μηνύματα πολλά γι’αγάπην τζιαί ειρήνην
για ελευθερίαν, ανθρωπιά τζιαί για δικαιοσύνην.
Η ποίηση τους έμεινεν να λάμπει σαν το φάρον
αφού ποττέ της έν γερνά τζι’ούτε φοάται Χάρον.
Πάντα ε-να στέκει ζωντανή για χρόνια τζιαί αιώνες
έστω τζιαί αν αλλάσουσιν τζι’ανθρώποι τζιαί κανόνες.
Αντώνης ΓαβριήλΠαπά
Κίτι-Λάρνακα
ΑΝΕΚΔΟΤΑ
Ελλάδα μας κουράγιο
Ελλάδα μας περήφανη, Ελλάδα τιμημένη,
Ελλάδα μας που πρόσφερες το φως στην οικουμένη
Εσύ στον κόσμον έδωσες πρώτη πολιτισμόν
και σου αξίζει να δεχτείς απ’όλους σεβασμόν.
Κι’αν πέρασες κακοχρονιές, σκλαβιάν και καταιγίδες
έμενες πάντα ζωντανή, μας έδινες ελπίδες .
Σήμερα όμως προσπαθούν κάποιοι να σ΄αφανίσουν
και μ’έναν τρόπον άδοξον τα φώτα σου να σβήσουν.
Μα όσον και να προσπαθούν δεν θα τα καταφέρουν
τα ύπουλα τους σχέδια σε πέρας να τα φέρουν.
Φάρος θα μείνεις πάντα σου να φέγγεις στους αιώνες
και δεν θα κατορθώσουνε ν’αλλάξουν τους κανόνες.
Να ξέρεις πως Ελλάδα μας θα έχεις στο πλευρό σου
πάντα τους Κύπριους αδελφούς που θέλουν το καλό σου.
Τους κύπριους που σ’είχανε πάντα συμπαραστάτη
στήριγμαν, αποκούμπην τους, αληθινόν προστάτη.
Είναι δική μας η σειρά αδέλφια να προσφέρουμεν
στα δύσκολα προβλήματα παρηγοριάν να φέρουμεν
Εμπρός Ελληνοκύπριοι, εμπρός να βοηθήσουμεν
λίγον από το χρέος μας , μ’αγάπην να ξοφλήσουμεν .
Αντώνης ΓαβριήλΠαπά
Κίτι-Λάρνακα